Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

"Did you read the news this morning , honeys " ?















Well , let me tell you something girls ....
Your beloved father and i , have recently decided to move somewhere out , in the country.
Bigger house , fresh air , and a healthier environment for you , my little honey-bunnies ....
You were always the ones who kept complaining about , how boring and pale is the big city life.....Remember that ?
Well , there's your chance to prove yourselves and your family , that you can live your lives like good catholic girls , and later on , have your own family , the way your father and i did...
Oh...I can't wait for us , to settle down in our new , 4-bedroom house in N.Dakota ....
- Oh mum .....That's B I G ! ! ! !

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Οι Νεκροί του Χειμώνα , σας εύχονται .....καλό καλοκαίρι.



















Kαλό καλοκαίρι σε όλους ......
Αργήσαμε λιγάκι φέτος , αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Με την ψυχή στο στόμα .
Αγχωτικά....
Δεν παραπονιέμαι....ίσα-ίσα αισθάνομαι πραγματικά προνομιούχος...
Καλό καλοκαίρι ακόμα και σ'αυτούς, που εξακολουθούν να θεωρούν ότι το "Grace" του Jeff Buckley , έχει απαραίτητο λόγο ύπαρξης ανάμεσα στα 500 καλύτερα albums όλων των εποχών.[πλήρως ακατανόητο , αλλά σεβαστό...]
Καλό καλοκαίρι στους λάτρεις του πιο αδιάφορου κατά την γνώμη μου φρούτου , EVER ....δηλ. του καρπουζιού....Κουράζομαι μόνο και μόνο στην θέα, τόσων πολλών κουκουτσιών.
Όρεξη να'χεις , να .....φτύνεις !
Καλό καλοκαίρι στους περιπτεράδες στο κέντρο της Αθήνας , που δίνουν πραγματικό νόημα στην έννοια του κοινωνικού λειτουργού .
Καλό καλοκαίρι στους έχοντες ακόμα ενδοιασμούς , ποικίλων τύπων .....και αναστολές διαφόρων διαμετρημάτων....
Καλό καλοκαίρι με τον πρώην Boo Radley , Μartin Carr , να συνεχίζει ακάθεκτος το ίδιο βιολάκι της ορχηστρικής Brtit-pop , σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Πανέμορφο το "The Dead of Winter" ....
Με τον Λονδρέζο Findlay Brown να "χάνει την θέλησή του για επιβίωση" , και μέσα ακριβώς απ'αυτήν του την εξομολόγηση , να μεταδίδει μ'ένα σχεδόν σατανικό , υποχθόνιο , νέο είδος προσηλυτισμού , την πίστη ότι τελικά θα τα καταφέρεις , έστω κι αν αυτό περνάει από πολλά κύματα παραισθήσεων , τυχαίων συμπερασμάτων και ψυχοφθόρων ερωταπαντήσεων.
Kαι να μην ξεχνάμε και τα "3 πουλάκια", κάθονται , των "Dead Weather"....[τα λέω εδώ και τρία χρόνια εγώ για την Αlisson , αλλά ποιος με ακούει ????]
Προς το παρόν βέβαια , μου φαίνεται πως θα αρκεστώ σε μια εξαιρετική, και αναπάντεχα ζουμερή , σουπιά στα κάρβουνα , μπόλικο Gin , θέα καλντέρα , και όσο το δυνατόν λιγότερη σκέψη γίνεται...
Με σπρώχνει εξάλλου προς τα 'κεί το "3AM Spanish" των Hockey.....
Άτιμο πράγμα αυτή η ροπή .....και απ'ότι φαίνεται δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα για να την ελέγξω...[άσε που δεν θέλω κιόλας..]
Καλό καλοκαίρι , έτσι ή αλλιώς .....με δύο τραγούδια...
Καταπληκτικό το ένθετο cd του "The Word" ....

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

And All That Could Have Been....



















Όταν ο δικός μου , "Personal Jesus" των 90's , Τrent Reznor , βγήκε προχτές το βράδυ στην σκηνή , κοντοκουρεμένος ,υγιέστατος, αρκετά γυμνασμένος ,και προπάντων clean , δεν μπορούσα κατ'αρχήν να διακρίνω , αν αυτό που έβλεπα , συνέβαινε στ'αλήθεια , ή ήταν ένα απ'τα πολλά παιχνίδια του οπτικού μου νεύρου , που με συντροφεύουν εδώ και 15 περίπου χρόνια , από την πρώτη στιγμή δηλαδή που ήρθα σε επαφή με το "The Downward Spiral" .
Ήταν θυμάμαι Σάββατο , κι είχα γυρίσει απ'το Μετρόπολις με καμιά 20αριά cd .....
Το "Mr.Self Destruct" με άφησε κυριολεκτικά "κρόκο" και στο "Heresy" είχα ήδη παραδώσει ψυχή και σώμα ! Δεν είχα ξανακούσει ποτέ κάτι ....έστω παρόμοιο....Δεν υπήρχε έως τότε ,καταγεγραμμένο κάτι στην πρόσφατη μνήμη του εγκεφάλου μου , που να πλησίαζε αυτόν τον καταιγιστικό electro-industrial ήχο , που ο Trent είχε απ'ότι φαίνεται πολλά χρόνια μέσα του , κι απλώς έπρεπε να τον εξωτερικεύσει με κάποιον τρόπο.
Ό,τι ακολούθησε από'κείνο το Σαββατο και μετά , εγώ το ονομάζω φυσική εξέλιξη των πραγμάτων , με αποκορύφωμα το βράδυ της 20ής Ιουλίου στο θέατρο Βράχων , όπου όλα ξαφνικά άρχισαν από μόνα τους να εξηγούνται , άσχετα αν στα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν συμβεί στην ζωή μου , ποτέ δεν έψαξα συνειδητά να βρω εξηγήσεις.[είναι αβάσταχτα βαρετό και μάταιο...]
Τον Τrent δεν τον αγάπησα απλώς....Τον λάτρεψα κυριολεκτικά ! Κι όχι για ένα και δύο πράγματα...αλλά για πολλά ...
Κατ'αρχάς ήταν ο άνθρωπος που αφότου επαναπροσδιόρισε έννοιες όπως ο πόνος ,κι ο θυμός , απενοχοποίησε το αίσθημα του ωμού μίσους , και μετέτρεψε τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα σε επιτακτικές ανάγκες που πρέπει να ικανοποιούνται σε καθημερινή βάση.
Ποτέ δεν μίλησε ανοιχτά γι'αγάπη , αλλά ούτε και γι'αυτό που γλυκανάλατα αποκαλούμε "θλίψη".Για ποια αγάπη απ'όλες άλλωστε να μιλήσει ?Tην Χριστιανική μήπως ?Ποια θλίψη και ποια μελαγχολία ? Έννοιες σαν κι αυτές τις σνόμπαρε συστηματικά και καθολικά....ή μάλλον για να λέμε τα πράγματα με τ'όνομά τους , τους είπε ένα τεράστιο "ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗθΕΙΤΕ" , στέλνοντάς τες να κάνουν παρέα στις μούμιες του Elvis και του Disney.... σε λειβάδια γεμάτα carousel και πολύχρωμα ζαχαρωτά ....Και πολύ καλά έκανε !
Αντίθετα , προτίμησε ν'ασχοληθεί με πιο γήινα , απτά και βρώμικα πράγματα , όπως π.χ τα γουρούνια....[oι πρώτοι που το έκαναν πριν 40 χρόνια ήταν οι Beatles] , τις ανεξερεύνητες αποχρώσεις του γκρι , την καφέ σκόνη που αφήνει στο πέρασμά της η σκουριά ,την λάσπη και την απέραντη "empire of dirt" , διαλαλώντας σε κάθε ευκαιρία πως " ο θεός σας πέθανε....ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ....αν υπάρχει κόλαση , θα σας δω εκεί...." , χωρίς ποτέ του όμως να γίνει γραφικός ή να χαρακτηριστεί too much...[βλέπε Μanson.]
Τραγούδησε για αυθεντικά ζωώδη ένστικτα , σε ανθρώπους , που μέχρι πρότινος δεν είχαν καταλάβει ότι τελικά , αυτές οι αρχέγονες παρορμήσεις , η βιαιότητα και οι δολοφονικές τάσεις , δεν είναι παρά ένα απ'τα πολλά κομμάτια , που συγκροτούν το παζλ ,της εξ'ορισμού βάναυσης ανθρώπινης φύσης.
Υπερασπίστηκε το "θέλω να σε γαμήσω σα ζώο "τίποτα περισσότερο , τίποτα λιγότερο....και παραδέχτηκε ότι "θέλει αυτό που ποτέ δεν θα μπορεί να έχει"....
Στα 90's , υπήρξε το στοιβαρό αντίδοτο , στην θλιβερή εικόνα ενός αξιολύπητου Cobain , που μόνο το αγκάθινο στεφάνι του Ιησού δεν πρόλαβε [...ευτυχώς ! !] να φορέσει , δίνοντας εναλλακτικές , εκεί που το grunge αγκομαχούσε και κούραζε.
Σαν θύμα , δεν αυτοπαρουσιάστηκε ποτέ ! Ούτε καταδέχτηκε να υιοθετήσει την "πιασάρικη" συνταγή του "εσταυρωμένου"-αντιδραστικού , μεσσία , που από τη μία κινδυνολογεί εκ'του ασφαλούς , αφορίζοντας με αοριστολογίες , τους πάντες και τα πάντα, και από την άλλη , κλαίει κι οδύρεται για την πουτάνα την ζωή και την άδικη κοινωνία.
Ποτέ του δεν κλαψούρισε....
Αντ'αυτού ,ούρλιαξε "BURN".
Όλα αυτά ,και όχι μόνο , ήταν και προχτές το βράδυ ο Trent.
Εξαιρετικά μετρημένος πάνω στην σκηνή , σοβαρός , επαγγελματίας , εκρηκτικός ,ισοπεδωτικός, ισορροπημένος, και fragile ταυτόχρονα ... ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ σε όλες του τις ερμηνείες ...οne by one! [σε αντίθεση με τον frontman των Jane's Addiction που ήταν πραγματικά θλιβερός....και θα μπορούσε τουλάχιστον να περισώσει λιγάκι απ'την αξιοπρέπειά του , αν περιόριζε λιγάκι τις αναίτιες βωμολοχίες , και δεν μπέρδευε τόσο πολύ , το ούζο , τον Παρθενώνα, τους Ναζί και το γλειφομούνι...]
Αποζημιώθηκα προχτές και με το παραπάνω , για ολα τα συναυλιακά στραβά που έχουν συμβεί μέχρι τώρα , και θα αντάλλαζα ευχαρίστως καμιά 10αριά συναυλίες , για ΜΙΑ ακόμα των N I N .
Συγκινήθηκα , κι ευχαριστήθηκα ! Ικανοποιήθηκα όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν....όπως εξάλλου κι όλοι όσοι βρέθηκαν προχτές το βράδυ στον Βύρωνα.....Tο άκουγες στα σχόλια όλων , μετά το "Hurt"...To ένιωθες στον ιδρώτα του διπλανού σου....
Α Lifetime Memory....και δίχως άλλο , Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ .
"...grey would be the colour , if i had a heart..."


Υ.Γ: Γιάννη , είχες[και πάλι!] δίκιο για N I N + D.Bowie .[βλέπε "Ι'm Αfraid of Americans"το οποίο παρεμπιμπτόντως το έπαιξαν ] αλλά το μυαλό καμιά φορά ρετάρει.Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.Πάντως με εντυπωσίασες γι'ακόμα μια φορά.Εγώ είμαι σίγουρος , πως σε μια αντίστοιχη Aerosmith-ική συζήτηση , δεν θα'ξερα τίποτα.Αντε και με το καλό ο διάδοχος....

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Στακάτα μύδια


Συνταγή για δύο άτομα...θα χρειαστείτε:
1) 15-20 μύδια , φρέσκα ή κατεψυγμένα , με το μισό τους κέλυφος.[οπωσδήποτε με το μισό κέλυφος!!]
2) 2-3 σκελίδες σκόρδο
3) 1 μέτριο ξερό κρεμμύδι [λευκό κατά προτίμηση]
4) 2 μεγάλες , ώριμες ντομάτες
5) 1 ποτήρι του κρασιού ούζο
6)Τέσσερις κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
7)δύο πρέζες καυτερή πάπρικα , και τρεις γλυκιά
8)Φρέσκο θυμάρι .
9)Λίγο κύμινο
10) τριμμένο gouda , γραβιέρα, και λιγάκι ένταμ...ή το γνωστό 4-cheese mix που πουλάνε όλα τα σούπερ-μάρκετ...[η συνολική ποσότητα των τυριών όμως , δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 50 γραμμάρια...Με μέτρο το τυρί δηλαδή...Πίτσα θα φτιάξουμε άλλη μέρα...]
Επίσης , καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε μόνο φρέσκια ντομάτα , κι όχι κονσέρβα , και προς θεού να μην διανοηθείτε να βάλετε φέτα , γιατί η συγκεκριμένη συνταγή , μπορεί να επιτρέπει αυτοσχεδιασμούς , στα πλαίσια ενός δημιουργικού μαγειρικού οίστρου, αλλά εάν είναι να κάνει ο καθένας ό,τι του καβλώσει , ας πάρει και τις ευθύνες του....ή ας πάει να φάει το γνωστό, άθλιο, μύδια-σαγανάκι , με φετόζουμο και πελτέ ντομάτας , που σερβίρουν τα παραθαλάσσια ταβερνεία της Αναβύσσου....και προσφέρεται για αισχρές παπάρες και βούτες με ψωμάρες....Εδώ , σκοπός δεν είναι τα μύδια να κολυμπάνε στην σάλτσα , αλλά να υπάρχει σχετικά μικρή ποσότητα σάλτσας ,ανάμεσα στα μύδια, όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία......Ενδιαφέρουσα ισορροπία ανάμεσα σε γλυκάνισο , θυμάρι , ντομάτα , και κύμινο .....Στεγνά πράγματα δηλαδή....Στακάτα...Μοσχοβολάει φρυγανικό σύστημα .....Το αγαπημένο μου....
Παρένθεση: Mαγείρεμα χωρίς μουσική φυσικά και ΔΕΝ γίνεται....Βεβαίως , επειδή εμένα μ'έχει πιάσει [και δικαιολογημένα ...]μια μανία τις τελευταίες μέρες με το "Everything is New" του Jack Penate , αυτό δεν σημαίνει ότι χωρίς Penate δεν τρως μύδια...Προς θεού ! Απλά μ'αυτόν τον δίσκο , και ειδικότερα με το ομότιτλο τραγούδι , όλα γίνονται πιο ανάλαφρα....αέρινα...Μέχρι και τα κουρτινάκια στο παράθυρο της κουζίνας θα συμμεριστούν την συγκεκριμένη άποψη , και θα δεχτούν σχεδόν αδιαμαρτύρητα την τηγανίλα και τις οσμές που θα προκληθούν , απ'την ένωση καυτού λαδιού και σκορδοκρέμμυδου , λυκνιζόμενα ελαφρώς απ'το βοριαδάκι .....που θέλει δεν θέλει, προκαλεί την ψευδαίσθηση μιας ανανέωσης....
Εκτέλεση: Track No 3 ...Πατάμε play και τρέχουμε στην κουζίνα....
Ρίχνουμε το ελαιόλαδο στο τηγάνι , και λίγο πριν αυτό κάψει , προσθέτουμε ένα-ένα τα μύδια απ'την πλευρά της ψύχας , αφήνοντάς τα 2-3 λεπτά , να σωταριστούν μόνα τους....
Στην συνέχεια , προσθέτουμε το σκόρδο , το κρεμμύδι , την πάπρικα , [γλυκιά και καυτερή] , το κύμινο, και τα αφήνουμε όλα μαζί , για άλλα περίπου 5 λεπτά σε δυνατή φωτιά ....μέχρι να ροδίσουν τα κρεμμύδια , [χωρίς να καούν! !] , και να βγάλουν τα μύδια το ζουμί τους...
Σβήνουμε με το ούζο , και περιμένουμε 1 περίπου λεπτό μέχρι να εξατμιστεί το αλκοόλ . Προσθέτουμε τις 2 ντομάτες τριμμένες , το φρέσκο θυμάρι [ιδανική περίπτωση , να το έχετε μαζέψει απ'το Σούνιο , μετά το μπάνιο....] , χαμηλώνουμε την φωτιά , και αφήνουμε την σάλτσα να δέσει για περίπου 7-8 λεπτά ....μέχρι να πάρει ένα έντονο κόκκινο χρώμα , και να'χουν φύγει τα πολλά ζουμιά ....
Τέλος , προσθέτουμε πάνω απ'τα μύδια τα τριμμένα τυριά....
Αυτό ήταν....
Ιδανικός μεζές για ούζο , ειδικά μετά από ένα όμορφο μπάνιο ...κάπου κοντά στον ναό του Πωσειδώνα ....[ή κάπου στις Κυκλάδες..]
Υ.Γ:Mεγάλη δυστυχία να περνάει η ζωή , και να μην δοκιμάζεις νέα πράγματα ....Δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να πάθει τέτοιο κακό ! ! Με όποιο κόστος...φυσικά ....γιατί τζάμπα δεν είναι τίποτα....
Υ.Γ2: Tην λατρεύω αυτή την συνταγή , γιατί είναι τόσο νόστιμη , και γίνεται κάνοντας πράγματα , που συνήθως στην μαγειρική , γίνονται ανάποδα....
Υ.Γ3: Δεν θέλω πλέον καμία συναναστροφή με ανθρώπους, που θεωρούν το Πάσχα της Κέρκυρας , ως το καλύτερο Πάσχα που μπορεί να κάνει κάποιος στην Ελλάδα....[kitsch σίχαμα με τις στάμνες !μπλιαχ! !]
Υ.Γ4:Εverything is New ! ! Τώρα νιώθω έτσι ! !Γι'αύριο ποτέ μου δεν ήξερα ....
Υ.Γ5:Είμαι πολύ περίεργος να δω , τί μαλακία μπορεί να συμβεί την Δευτέρα , για να χάσω ΚΑΙ αυτή τη συναυλία.....