Bloody Νature....

Mια φορά κι έναν καιρό , ήταν ένας σκορπιός που ήθελε να περάσει στην απέναντι όχθη ενός ποταμού , αλλά δυστυχώς δεν ήξερε κολύμπι....
Βλέπει λοιπόν λίγο παραπέρα έναν μεγάλο, αριστοκρατικό βάτραχο , ο οποίος ετοιμαζόταν να περάσει απέναντι , και του λέει:
- Σε παρακαλώ κύριε βάτραχε , μπορείς να με κουβαλήσεις κι εμένα στην πλάτη σου μέχρι την απέναντι όχθη ,γιατί δεν ξέρω κολύμπι ?
Ο βάτραχος του απαντά :
-Θα πρέπει να με περνάς για τρελό κύριε σκορπιέ αν νομίζεις ότι θα σε αφήσω να ανέβεις στην πλάτη μου, αφού το ξέρω ότι με την πρώτη ευκαιρία θα με τρυπίσεις με το κεντρί σου...
Κι ο σκορπιός του λέει:
- Μα , αν κάνω κάτι τέτοιο , θα βουλιάξεις , και μαζί σου θα βουλιάξω κι εγώ ...Δεν το καταλαβαίνεις ότι δεν με συμφέρει να σε τρυπίσω , γιατί τότε θα πνιγούμε κι οι δυο ???
Τελοσπάντων , με τα πολλά , ο βάτραχος πείθεται απ'την λογική των επιχειρημάτων του σκορπιού , και δέχεται να τον κουβαλήσει μέχρι απέναντι....
Στην μέση περίπου της διαδρομής ο βάτραχος νιώθει ξαφνικά ένα έντονο κάψιμο στην πλάτη του , και καταλαβαίνει ότι ο σκορπιός τελικά , έκανε αυτό που εξ'αρχής φοβόταν....
Τον είχε τρυπίσει , και το τοξικό δηλητήριο που είχε απελευθερωθεί απ'το μυτερό κεντρί του, είχε ήδη αρχίσει να δρα ....Ο βάτραχος είχε παραλήσει , δεν μπορούσε πλέον να κουνήσει κανένα απ'τα άκρα που τον βοηθούσαν να επιπλέει , κι έτσι άρχισε να βουλιάζει ....Το μοιραίο δεν θ'αργούσε να έρθει....και για τους δυο....
Τότε, με την απορία ζωγραφισμένη στο προσωπό του ,γυρνάει προς τον σκορπιό και τον ρωτά : - Μα ...γιατί ?? Τώρα πάμε κι οι δυο χαμένοι...Γιατί ? ? ?
Kι ο σκορπιός με χαρακτηριστική ψυχραιμία του απαντά : - Λυπάμαι πολύ κύριε βάτραχε, αληθινά λυπάμαι , αλλά δεν μπορούσα να το ελέγξω ή να κάνω κάτι γι'αυτό ....Είναι στην ΦΥΣΗ μου ! ! !
Η φύση είναι κάτι υπαρκτό ....Είναι ένα σύνολο αυτοματοποιημένων πράξεων και αντανακλαστικών αντιδράσεων που χαρακτηρίζει όλα τα πλάσματα του ζωικού βασιλείου . Όλα ....εκτός φυσικά απ'τον άνθρωπο....Αυτόν "δεν τον πιάνεις πουθενά"...Δεν βρίσκεις άκρη , λογική , ή έστω κάποια επαναληπτικότητα ή συνέπεια σ'αυτά που κάνει....
Δηλαδή , αν υποθέσουμε ότι κάπου εκεί έξω υπάρχουν κάποια άλλα εξωγήινα πλάσματα , ανώτερης αντίληψης , που προσπαθούν να μελετήσουν τον άνθρωπο , όπως ο άνθρωπος μελετά π.χ τις πεταλούδες ή τα ερπετά , είμαι σίγουρος , ότι θα έχουν προ πολλού ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ , μ'αυτά που βλέπουν ....
Η ταινία του Νeil Jordan "Tο Παιχνίδι των Λυγμών " , [ το απόλυτο cine-αριστούργημα για τον Depecher.... ! ! ] , πραγματεύεται ακριβώς αυτό ! ! Δηλ. την ύπαρξη ή εν τέλει την πλήρη ανυπαρξία της "ανθρώπινης φύσης"[αν είναι δόκιμος ένας τέτοιος όρος] ....Την επώδυνη σύγκρουση ,γονιδιακά μεταλαγμένων συναισθημάτων , την "φυσική επιλογή" και την αδικαιολόγητη μάχη της ανθρώπου με την ίδια του την φύση ! ! !Σχήμα οξύμωρο , αλλά υπαρκτό ! ! ! Βεβαίως , ο Boy George ποτέ του δεν αντιμετώπισε τέτοια προβλήματα ....